شاید برای خیلی از شما اتفاق افتاده باشد که موقع تماشای یک فیلم یا برنامه و حتی گوش دادن به اخبار و بقیه ی محتواهای شنیداری و دیداری، متوجه تفاوت یکسری کلمات از انگلیسی زبان ها شده باشید. همونطور که بین کشورهای فارسی زبان ، کلمات زیادی هستند که معنای یکسانی دارند اما در هر کشور به صورتی متفاوت بیان میشوند، زبان انگلیسی هم از این قاعده مستثنی نیست. بومی های کشور انگلیس و آمریکا کلمات رو به اشکال گوناگون تلفظ میکنند که در واقع معنای یکسانی دارند . آگاهی از این تفاوت ها ، باعث میشه موقع گوش دادن یا نگاه کردن به محتواهای دیداری و شنیداری، بهتر مطالب را درک کنید. مخصوصا برای کسانی که قصد مهاجرت یا سفر به کشور مورد نظر رو دارند ، بهتر است که این تفاوت ها را بدانند.

انگلیسی آمریکایی (AmE) چیست؟

اصطلاح انگلیسی آمریکایی (یا انگلیسی آمریکای شمالی) به انواع زبان انگلیسی گفته می شود که در ایالات متحده و کانادا نوشته و صحبت می شود. به بیان دقیق تر، انگلیسی آمریکایی  گویش انگلیسی هست که در ایالات متحده استفاده می شود.

لهجه مردم انگلستان را بریتانیایی یا بریتیش و لهجه مردم آمریکا را آمریکایی یا آمریکن می‌گویند. انگلیسی آمریکایی (AmE) اولین گونه ی زبان اصلی در خارج از انگلیس بود.

تأثیرگذار و قدرتمند

انگلیسی آمریکایی بدون شک تأثیرگذارترین و قدرتمندترین گویش انگلیسی امروز در جهان است. دلایل زیادی برای این امر وجود دارد. اولاً ، ایالات متحده در حال حاضر قدرتمندترین ملت روی زمین است و چنین قدرتی بی تاثیر نیست..

دوماً ، نفوذ سیاسی آمریکا از طریق فرهنگ عامه آمریکایی ، به ویژه از طریق دسترسی بین المللی فیلم های آمریکایی (البته فیلم ها) و موسیقی گسترش می یابد. سوماً ، برجستگی بین المللی انگلیسی آمریکایی با توسعه فوق العاده سریع فناوری ارتباطات بسیار مرتبط است.

تاریخچه انگلیسی آمریکایی

از حدود سال 1600 ، استعمار آمریکای شمالی توسط انگلیس منجر به ایجاد گویش متمایزی از انگلیسی یعنی انگلیسی آمریکایی شد. از بعضی جهات ، انگلیسی آمریکایی بیشتر از انگلیسی مدرن به انگلیسی شکسپیر شباهت دارد. برخی عبارات که انگلیسی ها “آمریکاییسم” می نامند در واقع اصطلاحات اصلی انگلیسی است که در مستعمرات حفظ شده درحالیکه مدتی در انگلیس کمرنگ شده اند (به عنوان مثال Trash به جای rubbish و fall به جای autumn و مثال های دیگر، فریم آپ است که از طریق فیلم های گانگستری هالیوود به انگلیس وارد شد).

اسپانیایی همچنین بر انگلیسی آمریکایی (و متعاقباً انگلیسی بریتانیایی) با کلمات:canyon  ranch، stampede ، vigilanteتاثیر گذاشت.

 دردوره های انگلیسی آمریکایی شامل دوره استعمار (1607-1776) ، تولد انگلیسی آمریکایی ؛ دوره ملی (1898-1776) ایجاد و تثبیت انگلیسی آمریکایی ؛ دوره بین المللی (از سال 1898) انگلیسی آمریکایی بر دیگر انواع انگلیسی و سایر زبانها تأثیر گذاشته است.

از نظر زبانشناسی دوره ملی با دو چالش مرتبط روبرو بود: تکامل و به رسمیت شناختن انگلیسی استاندارد جداگانه برای ایالات متحده آمریکا وگسترش این استاندارد در کل ملت.

در دوره بین المللی ایالات متحده آمریکا نقش فزاینده ای در سیاست و اقتصاد جهان داشته و در نتیجه بر استفاده از انگلیسی آمریکایی نیز تأثیر گذاشته است.

امروزه ، به دلیل تسلط ایالات متحده آمریکا بر سینما ، تلویزیون ، موسیقی های محبوب ، تجارت و فن آوری (از جمله اینترنت) ، انگلیسی آمریکایی بسیاراهمیت دارد. بسیاری از انواع دیگر انگلیسی نیز در سراسر جهان وجود دارد ، از جمله  انگلیسی استرالیایی ، نیوزلندی ، کانادایی ، آفریقای جنوبی ، هندی و کارائیب.

تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

سه تفاوت عمده بین انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی وجود دارد که عبارتند از:

تلفظ – تفاوت در حروف صدادار و صامت ، و همچنین استرس و زیروبمی صدا

واژگان – تفاوت در اسامی و افعال ، به ویژه کاربرد افعال عبارتی و نام ابزارها یا موارد خاص

املا – تفاوت ها معمولاً در اشکال خاص پیشوند و پسوند وجود دارد.

مهمترین قانون کلی این است که سعی کنید در استفاده خود ثابت قدم باشید. اگر تصمیم گرفتید که می خواهید از انگلیسی آمریکایی استفاده کنید ، در املا خود ثابت باشید یعنی اگر از انگلیسی آمریکایی استفاده می کنید نباید کلمات با املای بریتانیایی را به کار ببرید.(برای مثال “The color of the orange is also its flavour” ، color آمریکایی است و Flavour بریتانیایی است). البته این امرهمیشه آسان و ممکن نیست. در ادامه به تفاوتهای اصلی بین این دو نوع انگلیسی اشاره می کنیم.

تفاوت های جزئی گرامری

تفاوت های گرامری بسیار کمی بین انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی وجود دارد. مطمئناً کلماتی که انتخاب می کنیم ممکن است در زمان ها متفاوت باشند. اگرچه ، به طور کلی ، ما از همان قوانین دستوری پیروی می کنیم. با تمام اینها چند تفاوت جزئی وجود دارد.

به عنوان مثال ، در انگلیسی آمریکایی ، اسم های جمعی مفرد در نظر گرفته می شوند (مثل،The band is playing). در مقابل ، اسامی جمع می توانند در انگلیسی بریتانیایی مفرد یا جمع باشند ، اگرچه بیشتر از شکل جمع استفاده می شود (به عنوان مثال The band are playing).

همچنین انگلیسی ها به خیلی از کلمات رسمی مانند “shall” استفاده کنند ، در حالی که آمریکایی ها از کلمات غیر رسمی‌تر “will” یا “should” استفاده می کنند.

با این حال ، آمریکایی ها همچنان از “gotten” به عنوان اسم مفعول “get” استفاده می کنند ، که مدتهاست انگلیسی ها به جای آن از “got” استفاده می کنند.

“Needn’t” ، که معمولاً در انگلیسی بریتانیایی استفاده می شود ، در انگلیسی آمریکایی به ندرت استفاده می شود یا اصلاً استفاده نمی شود و در عوض “don’t need to” را به کار می برند.

در انگلیسی بریتانیایی ، ‘at’ حرف اضافه در رابطه با زمان و مکان است. در حالیکه در انگلیسی آمریکایی ، “on” برای زمان  و “in” برای مورد مکان استفاده می شود.

تفاوت واژگان

بیشترین تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی در انتخاب واژگان نهفته است. بعضی از کلمات در دو گونه زبان معنای متفاوتی دارند ، به عنوان مثال:

Mean: در انگلیسی آمریکایی به معنی عصبانی ، بد خو است، در حالیکه درانگلیسی بریتانیایی به معنی خسیس ، مشت محکم است.

اگر تفاوتی در کاربرد کلمه وجود داشته باشد ، فرهنگ لغت شما معانی مختلفی را در تعریف کلمه ذکر می کند. برخی از اشیا روزمره که دارای نام های مختلف هستند و بسته به نوع انگلیسی شما استفاده می شود، در جدول زیر آورده شده است.

تفاوت های املایی

در اینجا چند تفاوت کلی بین املاهای انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی وجود دارد:

. نمونه کلماتی که در انگلیسی آمریکایی به in و یا در انگلیسی به -our ختم می شوند. برای مثال آمریکایی ها می نویسند Color ،اما بریتانیایی ها colour  می نویسند. نمونه های دیگر humor/humour, flavor/flavour

. برخی از کلمات که در انگلیسی آمریکایی به -ize و در انگلیسی بریتانیایی -ise ختم می شوند: recognize/recognise, patronize/patronise

بهترین راه برای اطمینان از اینکه در نگارش خود ثابت قدم هستید ، استفاده از ابزار بررسی املا مرتبط با کلمات و انتخاب نوع انگلیسی (آمریکایی یابریتانیایی) است. البته تعداد این واژه ها زیاد نیست و تفاوت هایشان نیز خیلی جزئی است و شما به عنوان زبان آموز بهتر است که هردو را یاد بگیرید.

تفاوت تلفظی در انگلیسی بریتانیا و آمریکا

مهمترین و اصلی ترین تفاوتی که در این دو نوع  انگلیسی وجود دارد طرز تلفظ واژه ها است.اگرچه برخی لغات در هردو لهجه به یک صورت تلفظ می شوند اما یک سری تفاوت های جزئی وجود دارد. یکی از مشهود ترین تفاوت های لهجه ی این دو کشور می توان به نحوه ی تلفظ حرف R   اشاره نمود . در آمریکایی این حرف معمولا همیشه تلفظ می شود اما در بریتانیا فقط زمانی که ابتدای یک کلمه آمده باشد آن را تلفظ می کنند.

توجه داشته باشید که این فقط برای r در پایان یک کلمه است. همه گویش‌ها معمولاً این حرف را در ابتدای کلمه (red, rayan) یا وسط کلمه (barrier, parent) تلفظ می‌کنند. با این حال، حرف r در وسط کلمه نرمتر بیان می‌شود و حتی در انگلیسی بریتانیای به سختی شنیده می‌شود.

همچنین توجه داشته باشید که برخی از گویش‌های انگلیسی آمریکایی در پایان یک کلمه، r را تلفظ نمی‌کنند. این لهجه‌ها بیشتر در برخی از شهرهای شمال شرقی آمریکا مانند بوستون و همچنین در مناطقی از جنوب ایالات متحده رایج است.

کلام آخر

گرچه ممکن است تفاوتهای خاصی بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی وجود داشته باشد ، اما نکته اصلی این است که این دو شباهت بیشتری دارند. استفاده تصادفی از یکی به جای دیگری به طور خودکار منجر به عدم برقراری ارتباط نمی شود. آمریکایی ها و بریتانیایی ها معمولاً می توانند بدون مشکل زیادی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند ، بنابراین اگر قادر به حفظ تفاوت های ظریف هر دو زبان نیستید ، خیلی سخت نگیرید.