هدف ما وقتی صحبت از یادگیری یک زبان جدید می شود، تسلط بر همه زمینه ها مانند خواندن، نوشتن، صحبت کردن و گوش دادن می باشد. اکثر فراگیران تصور می کنند توانایی برقراری ارتباط (برقراری مکالمه) با بومی زبانان را دارند، اما اغلب توانایی یادگیری خود را در دریایی از قوانین دستور زبان و فهرست واژگان غرق می کنند. 

حتی اگر در ابتدا به نظر برسد که شما یادگیری زیادی آموخته باشید ولی باز به قله نرسیده اید. این اتفاق زمانی رخ می دهد که شخصی ادعا می کند که بسیاری از کلمات واژگان را می داند اما نمی تواند از آنها در یک جمله کامل استفاده کند. یکی دیگر از سناریوهای متداول، ترکیب قسمت های دستوری و ساختن عبارتی است که حتی منطقی نیست. این شرایط نشان می دهد که یادگیری از طریق حفظ سیستم نوشتاری به ندرت منجر به تأثیرات ماندگار می شود.

سیستم نوشتاری

به جای ارزیابی سیستم های نوشتاری، درک تفاوت در فرایند یادگیری بین بومی زبانان و فراگیران زبان مهم است. سیستم نوشتاری ممکن است یک روش یادگیری استاندارد برای بومی زبان (گویندگان بومی) در نظر گرفته باشد، به شرطی که آنها از قبل، حتی قبل از رفتن به مدرسه، زبان خود را روان صحبت کنند. از آنجا که آنها ساختار سازمان یافته ای از زبان را در ذهن خود دارند، تلاش زیادی برای یادگیری دستور زبان یا واژگان نمی کنند و به قولی خود به خود اتفاق می افتد.

با این حال، این روش برای فراگیران یک زبان خارجی به صورت یکسان عمل نمی کند. آنها در عوض به داده های بیشتری نیاز دارند تا به آنها در تلفظ صحیح و دقیق زبان کمک کند. فراگیران زبان ممکن است از طریق تقلید از بومی زبانان و با کمک آواشناسی به این مهم دست یابند.

آواشناسی: از همان اول کلمه را درست بگویید

همانطور که الفبا برای یک سیستم نوشتاری ضروری است، آواشناسی نیز برای هر زبانی اساسی است. به عنوان مثال، علائم مصوت در زبان عربی، مصوت های کوتاه را از مصوت های بلند تشخیص می دهد و به زبان آموزان کمک می کند تا هر کلمه را به درستی تلفظ کنند. با توجه به تغییرات بی شمار صدا و آوا در بسیاری از زبان های دیگر مانند کره ای یا روسی، برای فراگیران زبان آشنایی با تلفظ (آوایی) در ابتدا، بسیار مفیدتر از آشنایی با سیستم نوشتاری است.

یادگیری انواع مختلف علامت های آوایی در زبان ها می تواند بسیار چالش برانگیز باشد، زیرا برخی از مردم آواها را حتی به عنوان یک زبان جدا می پندارند. اما پس از تسلط بر آواها در زبان مورد نظر، آماده برداشتن گام بعدی یعنی الگوهای جمله خواهید بود.

صداها؛ مانند یک الگو

زبان آموزان کلمه به کلمه شروع به ساختن عبارات کامل و درک ساختار گرامری از طریق ساختن جمله می کنند. این کار از طریق ساخت تدریجی جملات انجام می شود. برای مثال:

I want to eat.                                                  من میخواهم بخورم.

I want to eat [dinner].                           من می خواهم [شام] بخورم.

I want to eat dinner [with my friend].

 من می خواهم [با دوستم] شام بخورم.

I want to eat dinner with my friend [at that restaurant].

  من می خواهم با دوستم [در آن رستوران] شام بخورم.

در هر بخش از جمله، می توانید تسلط بهتری با شروع از انتها و حرکت به جلو ایجاد کنید:

           to eat                                                  خوردن

  want to eat                                                  تمایل به خوردن

I want to eat                                                  من میخواهم بخورم

یک انگلیسی زبان، متوجه تفاوت صدای /t/ در “to” هنگام مقایسه “to eat” و “want to eat” خواهد شد؛ در یک مکالمه خودمانی، بومی زبانان صدای/t/ را نرم می کند تا به صورت /n/ ادا شود. با تنوع زبانهای موجود در جهان، عجیب نیست که برخی از آنان قوانین کمتری داشته باشند، در حالی که برخی دیگر قوانین پیچیده تری نسبت به تصور ما داشته باشند. تنها راه تقویت اعتماد به نفس در این مورد این است که یاد بگیرید چگونه همه چیز را هربار به صورت گروهی از کلمات بیان کنید.

بسته به گویش محلی یا لحن بومی، تلفظ کل عبارت(ها) کمی متفاوت خواهد بود. بنابراین، توجه به نحوه صدا کردن آنها بسیار مهم است. نکته کلیدی در اینجا این است که جملات به گونه ای ساختار یافته اند که به عنوان چارچوبی برای آموزش دستور زبان به فراگیران بدون به خاطر سپردن بخش ها یا ترتیب ساختار آنها عمل کنند. با تکرار و مرور تمرین، این الگوها واضح و قابل درک می شوند.

مکالمات کوتاه با اعتماد به نفس

گفتگو نه تنها به توانایی پاسخگویی پس از پردازش شنیده ها، بلکه به احساس اعتماد به نفس قوی نیاز دارد. هنگامی که زبان آموزان، اول صحبت کردن (با آواها و تقلید از بومی زبانان) را یاد می گیرند، خشت اول را در یادگیری زبان درست می گذارند. آنچه که واقعاً فراگیران به آن نیاز دارند، غرق شدن در محیطی با عبارات کاربردی است که برای مکالمات روزمره مفید است تا موقعی که به تدریج اجزای دستوری را در زبان مورد نظر خود بفهمند.

این روش یادگیری اعتماد به نفس آنها را برای گفتگوی صحیح تضمین می کند و اولین قدم را در جهت برقراری ارتباط با بومی زبانان و تحقق آرزوی آنها برای یادگیری زبان را برمی دارد.

نتیجه گیری

مردم به دلایل مختلفی مانند پیدا کردن فرصت های شغلی، نیازهای شغلی، ایجاد ارتباط یا فقط برای سرگرمی زبان می آموزند ولی همه آنها یک هدف بزرگتر در ذهن دارند و آن، رسیدن به تسلط با اعتماد به نفس می باشد.

بسیاری از مطالب موجود در زمینه یادگیری زبان برای تجارت، زبان آموزان را با گرامر اصلی آشنا می کنند یا بر خواندن و نوشتن تأکید می کنند، ولی یادگیری مانند یک بومی زبان در واقع نیاز به تمرکز شدید بر روی درک شنیدن و گفتار دارد. این بدان معنا نیست که سیستم نوشتاری را به طور کامل نادیده بگیرید بلکه توسعه آن را باید به مرحله بعد از یادگیری زبان و نه در شروع آن موکول شود.

به زبان آموزاني كه هدفشان پيشرفت مؤثرتر است توصيه مي شود كه يادگيري صحبت كردن را از طريق گوش دادن را آغاز كنند تا از همان ابتدا لحن و تلفظ صحيح را ايجاد كنند. این آواها و صداها اجزای سازنده کلمات هستند که به جمله تبدیل می شوند و به آنها اجازه می دهد الگوهای دستوری را تشخیص داده و واژگان کلمات جدید را جذب کنند.

مغز انسان ها به طرق شگفت انگیزی کار می کند، اما یادگیری یک عادت یک انتخاب شخصی است. شکی نیست که بهترین راه برای یادگیری هر چیزی از جمله یک زبان جدید شامل سرمایه گذاری در زمان، پشتکار و تمرین مداوم است. یک آموزش زبان که به درستی انجام شود می تواند به راحتی منجر به این شود که فرد در مکالمات روزانه بدون آنکه متوجه شود از زبان های مختلف استفاده کند.

اگر اجازه داده اید سیستم نوشتاری شما را باز دارد یا در گذشته باعث سردرگمی شما شده باشد، اکنون می توانید کنترل کامل آن را در دست بگیرید.اگر می توانید زبان را بشنوید، پس می توانید آن را بگویید لذا شروع به تمرین دادن گوش های خود برای شنیدن آوا و صدای زبان کنید و آنچه را که واقعا اهمیت دارد بیاموزید.